Şu sıralar pek çok kişinin milletvekilliği için adaylık/aday adaylığı telâşında olduğu malum. Lâkin, diğer taraftan, yaşadığımız çok ağır deprem felâketleri her birimizin “Doğduğumuzdan itibaren Ölümün Zorunlu Adayları…” olduğumuzu hatırlattı bir kez daha…
Eyvallah, aldık, kabul ettik, teşekkür ettik, hâlimizi tarttık hatırlatılan terazide…
Dünyadaki bedelimizin “Ben, onların canlarını ve mallarını cennet karşılığı satın aldım…” buyuran Rabbimizin mü’minlere biçtiği bedel olduğunu, başka hiçbir bedele tenezzül ve iltifat edip dönüp bakmayacağımızı bir kez daha teyit edip hamd ettik iç âlemimizde…
Hayata, hırs ve heveslere bakıp tekrar hüzünle gülümsedik, “yeryüzünde halifelik” makamına denk bir makam görmediğimizden olsa gerek oraya giden yolun yolcusu olmayı, “Kula değil, Allah’a kul olmayı” murad edildiği üzere bir kez daha tercih edip tazelendik, affedilmeyi, arınmayı dileyip dilendik…
Seher vakitlerinde buğulanan gözlerimizi sökecek şafağa dikip şafakların yegâne Sahibine bir kez daha yalvardık;
“Ya Rab, bizi bir an bile nefsimize terk etme, razı olduğun umuru yapmaya tevfik ver, razı olmadığın umuru yapmaya tevfik verme,
Yüzlerimizi tam ve devamlı olarak Sana çevir, rızayı ekmelinle razı olduklarının cümlesine bizleri de ilhak eyle,
Bizlere ilmi nafi, imanı kâmil, ameli salih, ihlası tâm, ahlâkı fazıl, ruh ve beden sıhhati ihsan eyle ve bu hali müstemir eyle,
Her türlü kerametin fevkinde olan istikamet üzere sabit kadem eyle,
Millete ve ümmete Hak ve Adaletten bir lahza bile ayrılmadan hizmete bizi hadim eyle,
Zalimlerin zulmünden mazlumları kurtarmaya bizleri de memur ve muktedir eyle ya da bu yolda ve uğurda şehadeti nasip eyle…”
diye bir kez daha, tıpkı her seherde olduğu gibi, her seferinde olduğu gibi…
Bir aziz dostumun manidar tabiriyle “ölümün aday adaylarından biri” olarak…